Maar dat wist u zelf ook wel.
Redactie NTV
Waterlooplein
Voor wie inmiddels denkt dat Amsterdam uitsluitend bevolkt wordt door patholoische zeurkouzen, even een Tweet van @Amsterdamkunst
Waterlooplein met gepofte kastanjeman. #Amsterdam 1920 © Collectie Jaap van Velzen / Joods Historisch Museum / Collectie Portretten en afbeeldingen van joods Nederland rond 1900 #Waterlooplein pic.twitter.com/UeHChTLl4R
— AмѕтεяdαмKυиѕт (@AmsterdamKunst) September 22, 2019
En nog zo’n juweetje:
Vlooienmarkt op het Waterlooplein. Fotograaf: Dolf Kruger (1923-2015). #Amsterdam september 1947 © Nederlands Fotomuseum / Collectie De Waarheid. In de schaduw van de wederopbouw #Waterlooplein pic.twitter.com/34HM3lJuby
— AмѕтεяdαмKυиѕт (@AmsterdamKunst) September 22, 2019
Zo hoort het
Zojuist teruggekeerd van vakantie. Wij wonen recht tegenover de NDSM. Aan alle ambtenaren en bestuurders die hebben nagelaten het over ons uitgestorte oenk oenk oenk te voorkomen: krijg effe lekker DE TYFUS! Tja, echte Amsterdammer hè. Kom ik nog op terug.
— Kees Kroese (@straatmanager) August 25, 2019
Deze Tweet is alweer een maand oud, maar toch blijft de boodschap opvallend fris. Zo hoort het, inderdaad. Geen blad voor de mond nemen, maar gewoon zeggen wat je dwarszit. En meteen daarna weer verder met net zoveel liefde voor de mensheid als vlak voor de vakantie.
Het mag niet gezegd worden, maar veel echte Amsterdamers worden niet vrolijker van een vakantie.
Amsterdam 1922
Deze film uit 1922 is door EYE gerestaureerd. De snelheid is aangepast en geluid is toegevoegd. Je kunt je afvragen of je zo ver moet gaan met materiaal uit die tijd zonder de authenticiteit uit het oog te verliezen, maar het is toch een juweel.
Met dank aan het YouTubekanaal van Guy Jones
Klagen
NTV Redactioneel
Door Hans van der Kamp
Amsterdammers klagen graag. Dat is slechts één manier om er naar te kijken. Je zou met even grote stelligheid kunnen opperen dat de burgers van Amsterdam hun recht op inspraak vieren door elke gemeentebeslissing met doortimmerde argumenten te lijf te gaan.
De werkelijkheid houdt een beetje het midden aan. Om een stokoud voorbeeld te geven: de gemeente bood eens ruimte voor inspraak bij het kappen van bomen. De straatnaam ben ik vergeten. Het was bij mij in de buurt, anders had ik niet op die inspraakavond gezeten.
Natuurlijk waren wij tegen het kappen van bomen! Er werd met gepaste tegenzin naar ons geluisterd, maar de bomen bleven staan. Drie maanden later werd een buurtgenote om zes uur ‘s ochtends wakker van het geluid van kettingzagen. In een uur of drie was het hele klusje geklaard. Weg bomen.
Woedende buurtgenoten richtten zich tot de houthakkers en die hadden een sluitend verhaal klaar. De bomen leden aan de ‘Iepenziekte’ en niemand bij zijn goede verstand kon toch willen dat die bomen nog meer andere bomen zouden besmetten?
Dit is echt een heel oud incident, maar je vindt deze creatieve manieren van omgang met inspraak nog wel eens vaker terug in het huidige gemeentebeleid.